2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1562
Okunma
Âdemoğullarından Âdem…
İsmine hürmeten dua eder her dem…
Kimin koyduğu belli değil adını?
Kim bilir neyin başlangıcı, neyin başlattığı?
Yalnızlıktan sıkılmıştır artık.
Gözleri ufka bakarken ne kadar da çatık.
Ümitlerinde bir şeyler ise hep batık
Yolları ise her daim açık…
Saat olmasa da geçiyor zaman,
Bekler durur bilirim her an…
Sabahları erken kalkan, gece geç yatan,
İşte bu değimlidir ki zaten anlamsız olan…
Sözünde bir sadakat, özü sözü bir,
Duyduğu tek isim kendisinin kidir.
Zaman geçirse de gözlerindeki tebessüm yalandır…
Âdemin beklediği kendisinden olan Havvadır…
MS
20.06.2008
İstanbul
5.0
100% (2)
Cevap Yaz