Dünyanın birinci zamanında başlamıştı,
Âdem ilk şahitlerinden!
Son gören kim bilir kimdir ebediyetten…
Ben seni sevdiğimde
Sümerler daha yazıyı bulamamışlardı
Ve bulduklarında ise
ilk senin adını yazıyorlardı kirli duvarlara
Sonradan silgi de bulunmuştu maalesef!
Ve tüm yazdıklarını siliyordu Sümerler…
Ben seni sevdiğimde
Lidyalılar parayı yeni icat etmişlerdi henüz…
İlk maaşlarıyla da eşlerine çiçekler almıştı
Tüm Lidya erkekleri…
Yalnız piyasada o günlerde sahte paralar basılmıştı!
Ve tüm Lidyalılar yalanların içinden kaldı.
Ben seni sevdiğimde
Uygurlular daha yeni geçiyorlardı
Yerleşik hayata…
Ama sen kalbimde yerleşik hayata
Uygurlardan da yıllar önce geçmiştin…
Ancak o günlerde imar yoktu,
Tapu ise bir başkasının üstüne aitti!
Ve tüm Uygurlular
Evlerinden boşaltılıyordu polis zoruyla…
Ben seni sevdiğim de
Daha yeni yeni fethediyorlardı Osmanlılar şehirleri…
İçinde sen olmayan her yeri almışlardı…
Adını İstanbul koydular
Ve yıllarca onun için savaştılar…
Ve bir gün o da fethedildi
İçinde sen bulunmadan…
Başka İstanbul geliyordu hemen
akla ziyanlardan…
Ve anlaşılıyordu ki başka İstanbul yoktu!
Seninle yaşanmadan…
Ben seni sevdiğimde
Napolyon Roma’sını yakamamıştı henüz
Düşünceleri arasında,
Düşlerden uzakta,
Meçhul bir yerde…
Tarihe söz vermiş bir ayıpla…
Nemli bir kibrit ile onca yıl zaman kaybı…
Çakmağın bulunmasına daha onca icat varken…
Roma tutuştu bir yerden...
Duman ateşin üstünde,
Kül ateşin altında,
Ateşte öyle bir yerdeyken…
Ve tarih onun adını yazıyordu bir aşka…
Ben ise,
seninle hala buluşma vaktini beklerken,
Tarih benim için
Günleri saymaya devam ederken!

MS
02.03.2009
İstanbul