Şehirler, şehir diye seni bilirler İstanbul…
Adını veremeseler de kendilerine,
Ellerin gibi bakmaya çalışırlar, gözlerin gibi görmeye,
Kulakların gibi duymaya çalışırlar, kalbin gibi sevmeye…
Ve insan senin içinde sen insanın kalbinde…
Konuşmaya başlar bedenler kendilerince…
Eller, sıcak bir dokunuş diye seni hisseder,
Gözler, cennet diye seni görür,
Ayaklar, sevda diyerek sana gelir…
Diller, senin için bir şeyler söyler…
Ve bedenler sende hayat bulur!
Her nefesi alışında verişinde…

Tarih başlar senin varlığının başlamasıyla…
Sultanlar seni fetheder İstanbul
Padişahlar sende taht kurar
Fetihler sende tamamlanır İstanbul
Devletler seninle şehr-i ser bulur…
Ve sen her zaman kalplerdeki huzursundur…

Aşkların adına da artık İstanbul konulur…
Seven sevdiğine sokaklarında, caddelerinde, mekânlarında kavuşur…
Âşıkların Boğazında kelepçelenir, el ele tutuşur
Ve iki kıta senin sayende birbirine kavuşur…


MS
24.01.2009
İstanbul