yıllardır kıvılcımdım bilen olmadı
yüzümdeki aşktır yaşımı küçük gösterir
iki uyku arasında büyüdü çocukluğum

sabırsız acemi ayaklarımızın
yürüdüğü yolsa hayat
toprak ruhumuzu çözmek için altımızdaydı
alnımızda kusurları öpen gök üstümüzde
ahşaptan yapılma hayallere düşkün yakarışlardık
yıkılan kırılan yeniden yenisi kurulan
hayallerle devrimler yapan büyüklerdik
sağ salim hallerimize ispat için hep sevdik
sevmek çocukluğa inanmaktı çünkü
dışarısı dövülen cehennem öfkesiyken
gökkuşağının soluğuydu kalplerimiz

iki kaşımın arasının küsmüşlüğü
çilesi azalmayan insanlığa susmaktan
bu coğrafyada tüm yalnızlıkların toplamıyım
kimseye söylenmeyen sevdaların yağmuruyum
yağmuru sevmekten gelir gözümün ıslaklığı

göğe bakışımın mahsunluğu
kuşların uykusuzluğu kalbim
ah! uçurtma şenliği kalbim
köyler nerede kırlar nerede
büyük şehirler tedirgin eder uçurtmayı

tam seni sevdiğimi düşündüğüm an koptu ipi
tenin tene muhtaçlığı süzüldü havada
ateşin izini silemezsin rüzgar
tüm evleri dolaşta
açık pencerelerden usluca gir
efsunlu düşlere uyuyan aşıkların
göz kapaklarını okşa
rüzgarda saçları dağılmış bu kadının
kalbinden geçenleri sevinçli hülyalara bırak...