Hayır, bu bir ayrılık olamaz asla.
Hâlâ içimde benden çok sen var,
içimi terketmedin ki daha.
Göğüs kafesimin sol tarafına batan kırık bir kalp,
kırılsa da kalbim senin için atıyor hâlâ..

Ayrılığın benden aldığı ne varsa,
geri almak için devam ettim kal’dığım yerden sevmeye.
Gittikçe daha çok sevdim seni,
ya da çok sevdiğimi anladım sen gidince..
Hatırladığım yerden kurmaya devam ettiğim hayaller,
en sevdiğinden bir kaç buket kırmızı gül çicekçiden,
mutlu olma adına karalanmış ufak tefek şiirsel notlar içinde,
uykusuzluğu giyinip sabaha kadar ettiğim dualar,
belki de sen geri dönersin diye..

Şayet dönersen,
boş karşılamam seni asla.
Unutma sakın,
adına yazılmış bir sürü ömür daha var satır aralarında.
Eğer gelirsen,
beraber okuruz ama değil mi ?
Beraber uyuruz hatta dizlerinin yatağında.
Ben dizine başımı hafifçe yaslarken,
sen saçlarımda dolaşan ellerinle uyursun.
Beraber uyuruz,
bir rüya görürüz belki,
başrolünü oynadığın ayrılığın aslında bir kabus olduğunu öğreniriz.
Ve uyanırız hemen,
Ayrılmış olamayız ! deriz.
Sadece rüya,
korkarız ve ağlarız hatta..
Ağlayarak sarılırsın sonra bana.
Ve öpersin,
geçer her şey
ruj izin gibi yanağıma..

Susma,
Bu bir ayrılık olamaz asla!
Daha çok sevmişliğim olacak seni,
Gel’ince anlatacağım sana..

Ahmet Kastancı