hayatın kırılgan dalına tünemiş insanoğluna ithafen

senden öncekilerin yakılmışlığı
burda durmuş, kafatasımı oyarken
içinden çıkan solucanların yegane doğum sebebi..


şehvetin, ateşle dansında
üstünden veyahut altından geçenlerin
tekdüze yaşamından, çoğul bölünmelere açılan yelkenin
nesin sen demeden ölmeye meyilli kurbanlara
kaydıkça gözlerim
umutsuzlar parkının, yol geçen hanında
neden misafir olduğumu
anlamama vesile oluşunu hayretle izliyorum..




sislenen dünyanın nefesime ihtiyaç duyduğunu bilerek
her üfleyişim
şafakla alacakaranlık arası
beyaz-mor renkler cümbüşünün kasırgasında kayboluyor..




ön+hükümlü beyinlerin okuduğu metinleşmiş yaşamın
yalanın dayanılmaz büyüsünün girdabında
sonuçlarının getireceği akıl almaz
alsa aslında yapmaz
savunulan
dürüstlük sembollerinin vereceği ceza
delilerin bohçasına ilk koydukları ve kaçarken ilk unuttukları
çocuklukları..


her cani bile melek olmanın tadına varmıştır!!