Ölü kelimeleri yıkadım
Çırılçıplaktılar
Cansızdılar
İlkti ve son ama unutulmaz
Yalnızdılar ve soğuk
İçimde gitgide büyüdü o an yalnızlık
Bembeyaz mermer gibi katılaştı yüreğim
Ölü yıkayıcısı seslendi
Önce sol omuz
Sus dedim, sus
Cümlesiz olsun istedim
El sallamadan, umutsuz
Ölü kelimeleri yıkadım
Ciğerlerime kadar çektiğim toprak kokusu
Yağmur sonrasıydı
Ya yağmur önceleri?



-V-


Kelimelerin mirasıyla yüzleşiyorum her an
Cümlesi aşk.
Erimiş, yapış yapış sabun kalıbı gibi ruhum
Yeşil arınmalar tenimin gözeneklerinde
Kırılmış çatı kiremitlerimden sızıyor mutluluk
İnsanlar özgür kısraklar kadar hızlı
Sokaklar her an boş
Adımlarım kısa
Kulaklarımda yolun ve yolculukların yankısı
Gökkuşakları kundağım olsaydı keşke
Müziğimin rengi ise masum ve korkusuz



Son isteklerim olmayacak biliyorum
Duymak istediğim ses-ler
Koklamak istediğim ten ve nefes
Manzaralar, ölüyü bile diriltir diyebildiğim
Olmayacak
Son kez izleyemeyeceğim
Bir vakit geldi hadi açın pencereleri hikâyesi
Sadece o anda geriye dönüp bakmak isteyeceğim bir hayat
Ne garip

Yağmur öncesiydi
Ya yağmur sonraları -arada geçen zaman?









…