12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1035
Okunma

onulmaz yaralardan önceydi zamanda
istemediğimden kalbini kırmak ısrarımın
yapışıyor ellerim albümle birlikte
randevusuna yarım kalan bir sevdanın
serçeler havalanıyor yüreğimde binlerce
ve sanki camdan ertelenmiş kokun giriyor
sayfaların esintisiyle çevrildikçe
siniyor odanın içine donduruyor damarlarımı
her nefeslediğimde dolaşan yarım kalan sevdanın kanı
birer yara kabuklu yitirilmiş yarınlarım
aşkın üstün sesi dağılması gerekirken
can kırıkları yankılanınca gönlün sokaklarında
güneş gölgesini sırtlanıp alırken yolunu dağın ardına
yorgun yorgun kapattım albümün kapağını
kırılan umutları iliştirerek sayfalara
ben miydim üzülen sevda mıydı incinen
bizim yüzümüzden bilemedim hiç
alıp maziyi yanıma devam ettim yokuş çıkmaya
aynı bilmek gibi hayatın gecesini gününü
ama tanımamak ölümün
canımın yanmış olmasından köpek dişlerinden
şimdi kelebekleri de öldürüyorum acımadan
zamansız bu mavilerin kucağına atılmışlığım
ve söylemek dinginsiz şarkıları biliyorum
her tan yerinin duvağına takmıştım umudu
hızlı geçen zamanın takvim tutmadığı gibi
çıplak gözle göremedim gerçek aşkı en azından
görülseydi gündüz gözüyle tutardım bir yerinden
ve bile bile unutacağımı aşk acısını zaman aşımında
yinede sızlatırdım gönlümü bin yerinden kanasın
Blackless