10
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1676
Okunma
Seni yaşamak masalsız anlatılır mı ey sevgili,
Göğün altında iki güvercin öpüşmesi misali
Bilirsin, aslen hüzünköklerin zifiriyim,
Ki kanatlarının altında yanan bir kar perisiyim.
Yokluğunda ben her günü sana yazdım,
Şimdi dur yanımda, birlikte okuyalım.
Ve yüzümü çevirdiğim her an senden,
Arınmam için bu günahtan, hemen seslen.
Sana sevinç her tebessümüm ibadetim dir tanrı’ya,
Sen de bizi neslişah mor göğsünde ebediyen sakla.
Korkma, hasreti martı yapıp göğe saldım,
Ve ardından ellerimle dişisini yolladım.
Şimdi seninle bir ateş olup bir yanalım,
Semenderim, küllerinden gel yeniden doğalım!