Her sabah senli rüyalardan uyandığımda
Kuşlar bile seni hatırlatır olmuştu.
Ben unuttuğumu sanarken
Ateşin yine kavuruyordu yüreğimi.
Hiç bilmeyecektin belki ama
Tek gözyaşın için ölecek birileri vardı dünyada...
Söyleyemeyecektim asla sana,
Seni uzaktan seyredişimi,
Göz göze geldiğimizde bakışlarımı kaçırırken
Kalbimin nasılda yerinden çıkacak gibi attığını
Anlatamayacaktım...

İmkansızdın işte...
Bir o kadarda güzel.
Her vazgeçmeye çalıştığımda
Daha da bağlanıyordum.
Her silmeye çalıştığımda
Daha derin izlerle kazınıyordu adın
Kalbimin derinliklerine.
Adını duyduğum zamanlarda
gözlerimi kaçırıyordum insanlardan,
Akan bir damla gözyaşım görünmesin diye...

Her şeyde senden bir parça görüyordum.
Kalemim yazdığı her kelimede
Seni anlatıyordu kâğıda.
Zaman geçtikçe eriyordum.

Seni sevdikçe, ölüyordum...

Tahsin Bağcıvan