seni hiç mi hiç dinlemedim
yol sonu bakışlı sıkıntı
hep kendimi dinledim inançlarıma uzak
ezdim kendimi yollarım dolambaçlı
tüm dünleri unutturacak bu sen misin
hazin gül kokuşuyla
geride inan ki
bir imkansızlığım
tek başınalığımız kalacak
gösterişli olacak
bu kendi halinde olmaklığımız
kendi kendimizle
çepeçevre
sarpasarışlı
sorun başından beri kavuşmakta değildi ki bebeğim
sorun nasıl ayrılacağımızdaydı renksiz
biçimsiz
nicel birikimsiz
mükemmel ayrılık olmalı olacaksa
mükemmel eksiksiz
herşeyiyle yerli yerinde bir ayrılık
belki harikulade sarılır ağlarız ya bir ağaca
mükemmel olmalı
ölüm de eksik olsa olur kabulüm
ama bir ayrılık
mükemmel eksiksiz olmalı
har vurup harman savurduk aşkı
başını göğsüme yaslamışlığım
aşka cömertliğimize ölüm de dahil
üzülme üşütük yosmam
tatlı çilli
yüreğimiz
ve
beynimiz
bir ayrılığa bencil olmalı

seni düşünmek
pencerenin bahara açılmışlığı
yalnızca sen ve düşünmek
belki belki
kuşlar bahar müziği ötüşlü
belki belki
içerimizde sade
çılgın bir rapsodi çalacak
ve ben yalnızca senin olacağım
yaylıları susmadan
içsel ritmimin

aslında yaşadığımız müddetçe hep ayrı
ve düşünceli olacağımızı anlayalım
ruh ikizim
tarihsel güncelliğim benim
ben yalnızca senin

ağaçlar bilirim
açık yeşil susuşlu
kıvrak
isyankar duman sevişkenliğinde
çocukluk kışı gri ve kara
her anımla hazırım sana anla



kağan işçen...