Tanır mısınız beni?
Hani o karanlık duvarların soğuğuna yaslanmıştım
Rüzgar esince birden,
Aynı o duvarlar gibi kararmıştım

Ben, adım karanlık
Adım gölge, adım yalnızlık kimisi için
Ben, hepinizin içinde bir yer kiralayanım,
aşığım belki de bir köşe de ağlayanım

ya siz nasıl tanırdınız gözlerimi?
Elbet kesiştiğimiz bir an olmuştur
Bir an ki her gün onda saklanırım
Görünürüm işte o küçük zamanlarda
Yaşama oradan tutunurum

Belkide bakmışsınızdır sadece,
Görememişsinizdir.

Her gece ayrı bir vals gölgelerle
İnsan dökülen yapraklara sürtündükçe
birbirllerine ayrılan hayatlar buluyor her bir evde
Her biri ayrı bir pencerede

Ben, adım da kendim gibi ben
Bir bankta oturuyorum tanımıyorsanız
Her an sizi izliyorum pencerenizden
Bakın orda, sessizlikle büyüyen,
Bir yerde yaşıyorum, içinizde
Arta kalan bu kentten.