- Hırs ve tamahın başladığı noktada saf duygular sona erer- Balzac




......



boynu
çıplak bir akbabanın gözlerine
tutundu rüzgâr
estirdikçe bıçkın nefesinden
çürümüş et kokusuna doydu
dünya


büyüdükçe
küçülen insanları sakladı aynalar
saklandıkça kirlenmiş ruhlar
narsist eğilimleri arttı zamanın
artık herkes kendinin kahramanıydı
kahramanı bol olan şehirlerinse savaşı da boldu


karamsardı
el falı açan güneş
ışığın girmediği deliği aydınlatmak kadar
eğrilen doğruları büküp düzeltmek de zordu



o
yüzden
herkesi
kendi haline bıraktı



çılgınca
akarken farfara günler
hırsın giremediği kapı kalmadı
kendi gölgesini dev zanneden cüceler
her şeyi sahiplendiler...



ve
lâf cambazlığıyla övüngeç yanlarını şişirdiler
uçmak güzeldi, kuşların kanadıyla olsaydı
oysa yükseldikçe sönerdi
balonlar



saygısız
sevgisiz
yüreklerde
tohum tutmaz, hırsın yelken açtığı enginlerde
dalgalar durulmazdı



bir zamanlar
yüzyıllık çınarlar yetiştiren
asil topraklar mutsuzdu
deve dikenlerinin istilasından...



gün gelir
hangi ılıman iklimin şafağından gülümserdi insanlık
bilinmez...


yine de
nisan yağmurlarını beklemeliydi
mayıs kelebekleri...
yağmurda filizlenen sarı çiğdemleri
öpmek için


âdemoğlu, eğer yüzleşebilseydi ruhunun karanlık yanlarıyla



yaz gelir, kış geçer
gül açar, bülbüller öter
günler hiç bitmez, umut hiç tükenmezdi




ah! keşke
insan dilinin akına doladığı, paslı iftiranın paranoya
gölgesine saklanmasaydı...








Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........









ayşe uçar
19 /02 /2012