hadi gel kalemim anlatalım bir şeyler
bakalım beyaz kağıda neler akacak
belki yarım kalan bir aşk

mahallenin delisi Melahat
olur mu ?
neden olmasın
hep korkar çocuklar ondan
el kol hareketleri ile bağıra bağıra konuşur kendisiyledi

kızdımı çatar esnafa çekinmeden
kışın pek görünmez ortalıkta
ama havalar ısındımı deli eder esnafı
zamanında güzel bir hatunmuş
yaşı elliye yakın ama hala çocuk

birileri alıştırmış sigaraya
musallat olmuş taksiciler
el işreti ile olmazsa istediğ
yapışır kapıya “ bir dal cıgara ver be abi” diye sızlanır
birde alamazsa istediğini
ana avrat düz gider unutmaz yedi sülaleyi

yazın kavurucu sıcağında gezer boğazlı kazakla
sıvar kollarını omuza kadar

market dönüşü dikildi önüme vermez yol
ne var anlamında gözümü kırptım
“bir çorba parası versene” dedi
şaşırmıştım hiç yapmadığı bir şeydi
şaşkınlığı üzerimden atınca
“nedenmiş o sen bana ver” dedim
öylece kala kaldı
“olmaz ben deliyim” dedi
“kim demiş benden akıllısın” dedim

yüzüme baktı ve daldı
sanki maziyi yaşıyormuş gibi
yürüdüm yoluma devam ettim
sonradan öğrendim
yıllar önce üniversitede okuyormuş
bir gence sevdalanmış delicesine
son sınıftayken nişanlanmışlar
düğüne bir hafta kala

bir ihanet
nişanlısı kardeşi ile kaçmış
ve Melahat bir daha iflah olmamış
bak kalemim aşkdır insanı delirten
gel bir kağıdımızı alıp uzak duralım
bu aşk denen vefasızdan




Şiirime nefes olan sevgili Maviseçki’ye ( Pınar Deniz ) sonsuz teşekkürler ....