Diyorlar


Hey candan sevdiğim gül yüzlü yarim
Aşık isen gülemezsin diyorlar
Ben seninle yokum seninle varım
Başka türlü olamazsın diyorlar

Sevda derdi diyorlar ki yarama
O da ölüm bir çaresi var ama
Beyhude yorulup boşa arama
Aramakla bulamazsın diyorlar

Gül var mı ki sararmamış solmamış
Arzulayan olmuş arzu olmamış
Hiçbir aşık sevdiğini almamış
Sen de aşık alamazsın diyorlar

Kaderde var ise edersin kabul
Göreceğe fayda etmez para pul
Bu yolun sonu yok gidişi meçhul
Sen de gitsen gelemezsin diyorlar

İsrafil gün geçer sessiz sedasız
Görünürde tatlı gerçekte tatsız
Göreceğin göreceksin faydasız
Görmediysen ölemezsin diyorlar


Aşık İsrafil
*

1958 yılında Tortum’un Esendurak köyünde doğdu. Asıl adı İsrafil Daştan’dır. İlkokulu köyünde, ortaokulu Tortum’da bitirdi.

Aşıklık geleneğine küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Köylerine gidip gelen aşıklar aracılığıyla kendini geliştirdi. Sonraki yıllarda Aşık Toruni’ye çıraklık ederek bilgisini pekiştirdi.

Önceleri usta malı türküler okuyan Aşık İsrafil, giderek kendi eserlerine ağırlık vermeye başladı.

Yörede ve Türkiye’nin başka bölgelerinde birçok şenliğe katılan Aşık İsrafil, bugüne dek başkalarıyla birlikte ve yalnız olmak üzere birkaç albüm hazırladı

KAYNAK:© BeKa Sitesi

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-357-)(

Hayat denen bu ahir-i zamanda
Yarın n’olur bilemezsin diyorlar
Leke olmamalı gerçek imanda
Kalan izi silemezsin diyorlar

Birine rastlarsan bülbül dillice
Sana göre güzelden de hallice
Hele bir de tutulursan delice
Ağlarsın da gülemezsin diyorlar

Bakışla,gülüşle olursun şadan
Gönül bu aslında değildir nadan
Her hün her dakika yüce Mevlâ’dan
Başkasını dilemezsin diyorlar

Gidip gelemezsin bağlanır yolun
Gönül bahçesinde kırılır dalın
Konuşmaz tutulur lâl olur dilin
Yağmur olup çilemezsin diyorlar

Dertlenir durursun inceden ince
Mutlumu olurmuş herkes sevince
Araya uzun bir hasret girince
Aradığın bulamazsın diyorlar

Aşk denen gömleği böyle giyerek
Acısını yüreğinde duyarak
Beklersin yolunu gelir diyerek
Gönül kuşun salamazsın diyorlar

Lüzumsuzum adın, şanın okunmaz
Eller bilmez sözlerini sakınmaz
Parmakların varıp tele dokunmaz
Dertli sazın çalamazsın diyorlar

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz