sarsıcı bir sabahtı
kendimi sende unutmuştum
üstümüzden geçen bulutları bile
öyle özlemiştim ki...

kaygılı bekleyişler bitti
zaten beklemiyorum da artık
beklenmeyecek kadar güzelsin
mutluyum varlığınla...

sakallarım ağardı
yüzüm kırış kırış
daha koyu akşamın rengi
yağmurun anlamı ağır
üşümekten korkar oldum
ama portakal çiçekleri
hâlâ aynı güzel kokuda...

aşk demeye dilim varmıyor
özlüyorum diyorum saçlarının uçuşunu
yüzündeki çocuksuluğa gülüyorum diyorum
kırlara çıkmak istiyorum yanak yanağa
hastalanınca ellerini tutmak
birlikte yüksek sesle konuşmak sokaklarda
aşk dersem kalamam ayakta...

korkulu bir bebeği kucaklıyorum
taç yaprakları kirli bir papatyayı okşuyorum
duru bir şarkı söylüyorum kuşlara
kimsenin yürümediği yolları avutuyorum
aylak aylak
park sakini ihtiyarlara çaylar ısmarlıyorum
bu dünyanın bütün denizlerini görüyorum rüyalarımda
çok özlüyorum seni...



kağan işçen...