Kış Oldu

Gel gönül göçelim bizim ellere
Dağlarımız boran oldu kış oldu
Hasretlik yürüdü düştü dillere
Bağlarımız boran oldu kış oldu

Kimse durduramaz geçen zamanı
Merhemsiz bilirim ahd u amanı
Bu ömür neylesin bunca gümanı
Sağlarımız boran oldu kış oldu

Gittiğim yolları dönemem artık
Virane bağlara konamam artık
Vefasız aşklara yanamam artık
Çağlarımız boran oldu kış oldu

Gurbetin çilesi çekilir boşa
İsyan eylemedim ömrüme haşa
Gözümde İnci’ler dönüştü taşa
Ağlarımız boran oldu kış oldu


Ozan İnci

*

1973 yılında Duisburg’da (Almanya) doğdu. Asıl adı Şükran İnce’dir. İlk ve ortaöğrenimini Duisburg’da tamamladı.

Küçük yaşlarda şiirle türkülerle ilgilenmeye başladı. İlk şiirlerini yaklaşık 12 yaşında yazdı. Bu dönemden itibaren halk müziği gruplarına devam ederek ve halk oyunları ekiplerinde çalışarak kendini geliştirdi. 15 yaşından itibaren de meslek lisesindeki eğitimi sırasında halk oyunları öğretmeye başladı. Aynı dönemde bağlama dersleri de aldı.

Ozan İnci, folklora ilişkin çalışmaları dışında resimle ilgilendi. Bu bağlamda birçok kursa katıldı ve değişik ressamlardan ders aldı. Bir dönem yaptığı tabloları satarak yaşamını sürdürmeye çalıştı.

Okuduğu kitaplar ve karşılaştığı birçok başka şair ve aşık aracılığıyla kendini geliştiren Ozan İnci’ye mahlası da Orhan Bahçıvan tarafından verildi.

Ozan İnci, Yunus’tan Karac’oğlan’a, Ferman Baba’dan Mahzuni’ye birçok aşıktan etkilenerek şiirlerinde de hemen her konuyu işledi.

Ozan İnci’nin şiirlerinin bir bölümü »İnci Çiçeği« (2010) adıyla yayınlandı

KAYNAK:© BeKa Sitesi


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-355-)(

Şimdi bizim ele kar yağıyordur
Yollarımız boran oldu kış oldu
Her taraf soğuğa baş eğiyordur
Göllerimiz boran oldu kış oldu

Dağ eteklerine bir sis çökerken
Bulutlar gözünden yaşın dökerken
Derelerden boz bulanık akarken
Sellerimiz boran oldu kış oldu

Tipiyle birlikte getirir karı
Ayazla dondurur bir soğuk kuru
Alıp, savuruyor geçtiği yeri
Yellerimiz boran oldu kış oldu

Rüzgar ıslık çaldı yaprak döküldü
Denizler kabardı dalga büküldü
Bazı ağaçlar da yerden söküldü
Dallrımız boran oldu kış oldu

Şöyle doyasıya ağlayamadık
Giyip karaları bağlayamadık
Güzel türkü bile söylemedik
Dillerimiz boran oldu kış oldu

Kış ile birlikte böyle hal oldu
Şakıyan tüm diller sustu lal oldu
Elimiz de çiek kuru dal oldu
Güllerimiz boran oldu kış oldu

Lüzumsuz bir eser kalmadı yazdan
Belli değilmi ki çıkan avazdan
Mızrap vursa bile ses çıkmaz sazdan
Tellerimiz boran oldu kış oldu

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz