( Bir anne dayamış alnını pencereye
Bakışları kilitlenmiş ciğerparesinin dönüş yoluna
İçinden bir feryat kopuyor ki.
Teskin olmassa sanırım ölecek…….)


Oğul…Oğul
İçimde dokuz ay on gün,
Ruhumda her gün taşıdım seni…

Gittin,
Gece ağlayışını…
Şefkatle bakışını…
Kucağımda yatışını…
Özledim…

Minik ellerini…
Kaybolan emziklerini…
Uyutan ninnilerini…
Özledim…

Kanayan dizlerini…
Öptüğüm gözlerini…
Annem diyen sözlerini…
Özledim…

Kızdığım yaramazlıklarını…
Duvarları yazmalarını…
Sebepsiz sızlanmalarını…
Özledim…

Boyun büküp duruşunu…
Yanımda oturuşunu…
Ellerime dokunuşunu …
Özledim…


Sarıp sarmalayan kollarını…
Dalgalı saçlarını…
Geri dönüş yollarını…
Özledim…



Gittin…
Günler oldu…
Hüzünler oldu…
Düğünler oldu…
Bayramlar oldu…
Baban öldü….
Gelmedin…



Oğul…Oğul
Seni kaybettim bilirim..
Beklemezsem,
Seni kaybetme korkusunu kaybederim…
Feryadıma kızma hemi!
Sana hakkım helal ettim…
Suçum belli neyleyeyim ki, anneyim…


( Bir bayram daha olacak…
Dönüş yoluna yatmış feryat eder bir yürek,
Karşılık bulmazsa sanırım solacak
Bir bayram bir anne daha öldürecek…)