ey gölge !

hey sesini duymadığım,
perdelerin ardından bile görmediğim
sana sesleniyorum
duy beni !

gördün mü beni hiç !
gözlerimdeki umudun nasıl yarım kaldığını,
kalbimi alıp ellerine,
nasıl kalp masajı yaptıklarını ?
canlıyken,
ruhumun nasıl haykırdığını !
sonra;
bir pamuk şeker verip ellerime
masallarda da kötülük var dediklerini !
görmedin !
tanımadın ki beni.

bir güne nasıl başlanır ey gölge !
sadece umut olsun isterim yanımda.
arkadaşım o olsun.
yoksa nasıl dayanabilirim ki yarınlara.

sorgulama zamanın olmadı mı ey gölge !
belki olmamıştır.
ben zorunlu yargıçlardanım.
zorla;
geçmişimi,bugünümü,geleceğini sorgulayanlardanım.
çok zor bilir misin ?
nereye ait olduğunu bilememek.
acının yerini kestirememek.
ve yaşamaya devam edebilmek için görmemek !

belki kırıldın.
belki çok haklısın.
ama çok törpülendim.
törpüden çıkmış talaşıma gözyaşlarım aktı.
sızılandım.
ve öylece kaldım.

şimdi korkuyorum ey gölge !
anlayabilir misin bilmiyorum