Sen zamanın arasında kaybolan izbe sokağım
Yol diye adımlayıp içinde dolambaç bulduğum kalp çizgim
Beyaz kanatlarında düştüğüm hüzün anlarım
Sen en saf düşüncelerin en fütursuz gözleri
Dikenler doluymuş gülüşün vebalimsin eskittiğim
Mesele seni sevmek değildi
Sevgiyi çıkarmak en karmaşık yerlerden

Her bir teline çelik kanatlı güvercinler bağlayabilmek


Sen en olmazımdın
Büyülü bal dudakları vardı
İçinde debelendiğim fesleğenlerim vardı sana dair
Büyülü masalım karabasanlardan ayıklanmış
Varlığındı saklımda



Sen bütün çıkmazlara çıkan yolumdun
Bir bardak çaydın şarap tadında
Bir lokma katık kalem kâğıt
Yer gök sen
Ben sendim
Sen kimdin sahi
Hangi yanımda düğümlendin gözlerime
Ve kimsenin görmediği gözlerimde bebek



Sana değmeyen sözlerim var
Nefsimden koruduğum bir nokta
Göğsüme düşen upuzun bir tel saç
Narin ince
Büyüdüğüm yüreğimin ergen özlemi
Onca görkeminden yok sayılacak bir nokta
Ki her defasında ya virgül ya peş peşe devam edecek boşluklar
Sahi bu masalda ben kimdim…