Gittiğin günden beri
Seni bekler, seni arar gözlerim
Hasret türküleri söylerim
Ömrüm son dilimini yaşar
Mevsimler gelip geçer


Hep yoksun.


II..


Umutlar aşkı koluna takıp götürürken,
Hergele kuşları bile susar.


Bir serserinin Beyoğlu’ nun arnavut taşlı kaldırımlarında
Sokak köşelerinde ihanet iniltilerinin değdiği
Senin o en çok sevdiğim papatya rengi sarı saçlarına


Gecenin koynunda
Sana doğru gelen rüzgârda
Oturup bir köşede bir şeyler karaladığı

ve hatta

Belki de bir kaç kuruş atacaktır önüme yoldan gelip geçenler
Sevdama bakıp çekip gidecekler sonra
Mevsimler gibi...
Tıpkı senin gibi...
Kahkahalarla, ağzı şarap kokularıyla...


Baharların gittiği gibi.



III..



Sahi;
Saçların papatya kokuyor mu hâlâ?


Sanma ki ben ölümü beklemekten korkuyorum.
Sema sen yanımdayken bana daha yakındı aslında.
Yıldızları hatırlıyor musun?
Gecenin kör vaktinde,
Toprağa nispet yapar gibi,
Nasıl da öpüşüyorlardı bulutların arasında



IV.



Giderken aşkımı götüren sen
Sokak köşelerinde beni serseri eden
Sana yazdığım şiirleri bilmeyeceksin
Tarifi imkânsız sevdamı da sana yazmayacağım
Yaşarken yavaş yavaş topraklaşmaya yüz tutmuş bedenim
Ölüm beklerken


ve ışığımın yıldızlı semalara gidişini
Bana söz verdi hergele kuşları
Sana söylemeyecek
Neden bilmem
Bir şeylerden korkuyorum


Sol yanım eksik biraz da üşüyorum
Tövbe kapılarına geldiğimde
Sevdam hariç söz, tövbe diyorum
Her şeye tövbe ediyorum

MG__