Umman nedir?
İçinde kaybolduğum sonsuzluk mu?
Ya da hiç içinde yer alamadığım korkusuzluk mu?
Yok, yoook, bunların hiçbiri değil.
Umman, içinden çıkamadığım keşmekeş,
Uyanamadığım sensiz düş.
Muhtaç olduğum sessizlik,
Sonunu bulamadığım derinlik.
Çözemediğim kimlik,
Kavrayamadığım benlik,
Kimsesizlik, kimsesizlik, kimsesizlik.
Kahrolası sensizlik, sensizlik, sensizlik.
Çığlıklarım ummanda anaforlar oluşturuyor.
Hayallerimin uçsuz bucaksız koylarında kulaç atıyorum.
Sınırlar koyamazsınız bana dalgalar,
Ben ne kasırgalar gördüm, baş eğmediğim.
Ne eller dayandı burnuma, öpmediğim.
Hiç bir gücün bükemediği bileğim
Umman;
Riyaya bencilliğe öfkem.
Susturamadığım dilim,
Edinemediğim ilim,
Sınır koyamadığım arzularım.
Tanıyamadığım ben,
Anlayamadığım sen.
Umman nedir?
Özüme daldığım zaman.
Nedir anladım umman.