Sayın TEZAL,sitelere her gün yüzlerce şiir ekleniyor...Bunların yüzde doksan dokuzu (belki de binde dokuz yüz doksan dokuzu!),üyelerin başlarında esen kavak yellerini,gençlik bunalımlarını,psikolojik sorunlarını,şahsi problemlerini ve hazırki kodlara göre,belli klişeleşmiş,slogan düzeyindeki kimi inançları,bağlılıkları,yandaşlıkları vs.yansıtıyor...(Bu noktada itiraf edelim ki,yorum yazarken,alkışlarken,göklere çıkarırken ayıp ediyor,günaha giriyoruz aslında!...)Oysa,sizin bu şiirinizde olduğu gibi,şair,vicdan,insanlık,ahlak sorunu olan konulara,zülfü yare dokunmaktan kaçmadan,öfkesini dile getiren kişdir...Bu toplum,gittikçe yozlaşıyor,çürüyor derken,işte böyle,bebelere kıyacak kadar alçaldığını göstermek isteyendir şair!...Fuhuşu,kimi değerleri bahane ederek,insanın insanlaşması yönünde yürüyüşünün kaçınılmaz sonucu gibi gösteren kimi kişilerin varacağı yeri tüm çıplaklığıyla gösterendir şair!...
Sayın TEZAL,bu gerçek bir şiirdir!...
Eğer,şiir,insana dair bir şeyse!...
Eğer, şiir bebeklere,çocuklara kol kanat germek ise!...
Onları,insan müsveddelerinin şerrinden,soysuzluğundan korumak ise!...
Vicdan,merhamet,incelik,fedakarlık,özgecilik...ise!...
Sizi candan yürekten sevgi ve selamlarımla alkışlıyorum...