Ya susmuşsa sokaklar?

Konuşmuyorsa kaldırımlar?

Sana ve bana ait her şeyin lal olmuşsa sözcükleri?

Yanıtı olmayan onlarca nesnenin,

neresinde duran Atık bir parçaysa bizimki..

Kör bir kuyuya delice bir bağ varsa aramızda

Ve nasıl çakılıyorsa bir mıh gibi,

Bütün düşüncesizlikler,

Öylesine anlamsız ve anlamlı boşluklar..

Ne anlattığını bilmeyen,

Ama susmak, bitmek, tükenmek bilmeyen,

uğultular eşliğinde arkadan gelen melodisiz şakırdılar..

Garip bir tadı vardı senli benli kör duyguların

Arabesk bir eda var karşımda duran her neyse işte halinde..

Ve ben bunun neresinde duruyorum da

her dipsiz kuyunun anlatıldığı cümlede bariz bir özne..

Sonra bir heves.. Üstadın çektiği gibi,

Bir nefes yarıya.. Bir nefes ölesiye!

Öyle yürekli olmuyor bizim ki can çekişmelerde..

Adı sanı lal dedim ya işte öyle bir hikaye..

Ya susmuşsa sokaklar? Konuşmuyorsa kaldırımlar?

Neye yarar bu koca kent! içinde ‘ben’ olmuyorsa..