İzimin kayıp yollarında gönlümü yasladım rüzgâra

Hovarda yüreğimin kırık köprülerinde mevsim kış

Cesaretimi sınıyor nicedir aşk, günlerden sonbahar

Biçare gönlümün dayanaksız çığlıkları kulağımda

Kederimin duruşmasına çağırıyor beni ayrılıklar


Kanayan gövdemin yangınlarında sevda mührü

Dipsiz bir karanlıkta yağmur biriktiriyor bir kadın

Kendi kapsülünün hicaz alevinde üşümüş elleri

Gökçül gözlerinin mavi sessizliğinde gülüşleri

Sızımın terli yataklarında yapayalnız sancılar


Kanamalı düşlerin yoksul dünlerinde özüm aşk

Alev ışığa düşman, öfkemin sabrı hep tetikte

Renkler kendine küssün, ah! Vurgunum maviye

Gri bir başkaldırıdır sevmek, düş tutunur kendine

Sensizliğin mor tepelerinde aşk oynuyor perdede

Selahattin Yetgin

Hikayesi: Gökyüzünün en asil değerlerine tutunarak s/öz olabilmek bir kadına, dudaklarındaki hazin ıslaklığa düşünüşlerimi sürerek. Kıpır kıpır yüreğinin uzantılarına uzanarak k/öz olabilmek, madımak seherlerin yapışkan ayazına diz çökerek. Kırık dökülüşlerin ve yanık sökülüşlerin hicran yataklarında ağlamamak, gözyaşlarının kınalı vakitlerinde gövdesine sarılmak, derya gözlerinde soluklanmak ve kadın gülüşlerinde yangın çığlığı olabilmek, er vakitlerin rüzgârlı denizlerinde... Aşk ve sevgiyle yürümek bilinmezliklere, yüreğimdeki o asil sevgiyle, yüreğinin en derinliklerine