Sen gözyaşlarıma, değmeyen hüzün trenim
Uyanmak istemediğim, bitkin güz yalnızlığım
Sitemsiz geçmeyen günüm, eksik duygularım
Yanımda, yüreğimde, ruhumda hissetmediğim

Su içerken; boğazımdan geçmeyen dünüm
Hem de kırk boğumluk sancılı, kör düğümüm
Beni yaşaman için "yaşaman gerekirdi " oysa
En büyük hatam; aşka aşık olmak mıydı yoksa

Ben, sabrı sınanmayacak kadar ebedi geleceğin
İliklerine kadar aşk kokan, naif sandığım sevdiğin
Oysaki değilmişim; sevdada tenin gözündeyse ferin
Özlemin değil de, kayboluşu idi meğer düşlerinin

Nefret yanım, ayaz yanını yakıp kavuracak
Huysuz git gel"lerin sessiz çığlıkların olacak
Viran ruhun çıkmaz sokağın, seni senden alacak
Mahşeri cehennemin, bile senden hesap soracak

Hapsettim seni ateşime, küllerin hep savrulacak
Elveda demek için, dönüşte bakabilirsin ancak
Haydi git; kara tren seni bekliyor kalkacak
Son sözüm, duymaksa niyetin; elveda hüznüm olacak

Soluk hüznümü, zevksiz duygularımı sende bıraktım
Tomurcuklanan, gönül bahçemi, ardına kadar açtım
Yeşerttim, sevda çiçeklerimi gönlüm artik lalezar
Ruhu revanima "hüzünsüz" bir aşk masalım var


03 11 2005 Gülsen tunçkal