Hasretim sana
O gül kokan saçlarına
Yalnızlık konmuş
Sevda dallarıma
Bir kuşun kalbi kadar
Ürkek kalbim
Bir o kadar sensizim
Ve sen gözlerimin
Derin denizinde
Boğulan umudum
Gül diye sarıldığım
Kaktüs çiçeği
Ya da öyle olduğunu sandığım
Bir akşamüstü yaktığım
Sigaramdaki efkarlı duman
Kırılan salıncağım
Boylu boyunca yere serilmişim
Ellerim cansız,Hayallerim öksüz kalmış
Çünkü onlara hayat veren sendin
Senin gülüşün,tatlı bakışındı
Ben seni özlüyor
Ama ben seni özledikçe;
Sen daha çok benden uzaklaşıyorsun
Belki intikam alıyorsun,
Mazimdeki sana dair hatalarım yüzünden.
Belki de seviyorsun,
Yüreğin ağlıyor
Gözyaşlarını içine akıtıyorsun
Geceler şahit hıçkırıklarına
Lanet ediyorsun dünya ve insanlarına.
Tabi bunlar gerçekse
Yalan kadar gerçekse
Ama hiç gelmiyorsun
Buda tek gerçeğim
Kalbinde solan gülünüm
Bir zamanlar gönül bahçende yetiştirdiğin
Ve şimdi kuruttuğun gül
O benim işte:
Gönül mezarına gömdüğün,
Suskun karanfil!....
16.7.2005

Hüseyin Özbay