Benim yazdıklarımı “siyasi” bulan beyler,
Okuduğum şiirden rahatsız olan beyler,
Herkese ederim ki buradan ilan beyler,
“Taşlamayı bıraktım, çekmeyin hiç gam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Çıkıp erkekçesine diyemeyen yüzüme,
Gıyaben sağda solda kusur bulmuş sözüme.
Sahiden kararırmış üzüm bakıp üzüme;
Haksızlık görsem bile “her şeye tamam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Hani müslümandınız, gıybet var mıydı dinde?
Doğruyu savunmaya takat kalmadı bende.
Diken gerekmiş meğer, deveye gerçektende,
Hökümete “Az geldi yaptığınız zam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Memnunsanız âmennâ yenilen onca halttan,
Methiyeler döktürüp ben de alırım alttan.
Zaten kim kazanmış ki hiciv denen sanattan?
Gelen ağamdır artık, gidene “paşam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Madem kulaç atmışım tehlikeli göllerde,
Dinlenirim, yan gelip yatıp da sahillerde.
Yeter ki yaşanmasın kırgınlık gönüllerde,
“Biraz da biz alalım şu dünyadan kâm” derim.
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Şöhret olmak uğruna yaparım hesapları,
Gece gündüz okurum tüm Farsça kitapları.
Dindar görünmek için överim Arapları,
Filistin’e ağlarım, “Libya” derim, “Şam” derim,
Bundan sonra siz gibi kapı derim, dam derim.

Tövbe, açmam ağzımı vatan gitse de elden,
Boş teneke misali tangırdarım her telden.
Bahsederim arada saçtan, kalçadan, belden,
“Eteklerin çok güzel Fahriye ablam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

Dörtlüklere dört tane mısra oturttururum,
Parmak hesabı yapıp heceyi tuttururum.
Şiir adı altında zırvalar, yuttururum,
Kafiye uysun diye ıhlamura “çam” derim,
Bundan sonra siz gibi “kapı” derim, “dam” derim.

ERBABİ’yim, şiirle tanışmamdan bu yana,
Doğrunun yanındayım, ilan ettim cihana.
Piyonlarla uğraşmam, şahınız gelsin bana,
“Haksızlığa susmamak yegâne çabam” derim,
“Hainse düşmanımdır olsa da babam” derim.

11 / 01 / 2012
OZAN ERBABİ – KAYSERİ