Sana seslenmiştim duymadın giderken
Haykırışlarım yüreğimi parçalara bölerken
Duymadın sesimi,feryadımı’’duymadın’’
Kulağına seni seviyorum diyecektim
Şimdi kanayan bir sen kaldın…
Birde kekeme kaldığım sevda sözcükleri,
Dur gitme desem de fayda etmeyecekti biliyorum...
Gözlerimden seni süzdüm her gün...
Kurudu göz pınarlarım,kurak bir yüreğin aşk çölleriyim şimdi....
Yanımda olsan...
Gözlerine dokunsam...
Kulağına yüreğimin işgal adını haykırsam....
Seni seviyorum desem hiç susmadan...
Ayaklarına dokunsa ayaklarım..
Üşüyen ellerini dudaklarımla ısıtsam.. Kalsan....gitmesen...
Yine, göğsümde uyusan...
Ruhunun rüyalara misafir oluşunu seyretsem...
Hiç bıkmadan, usanmadan...
kalsan...gitmesen....
Bakmaya doyamadığım gözlerin sıratım oldu...
Ve geçerken her bir parçamı düşürdüm yüreğinin alevlerine
Benden bir eser kalmadı…
Aşkı da sevdayı da sende bıraktım…
Geçliğimin sende kaldı..
Bir tek hayalın var yanımda..bak dışarıda kar yağıyor seversin sen
Buz kesmiş bir bedenim artık,nasıl sarardım ki seni…
Kar tanelerini bile tutamıyor ellerim…
Hatırlar mısın…Kar topu oynardık..
Ben hep ıskalardım seni….Canın acır diye korkardım…
Hep vurulan taraf olurdum…
Galibi sen… kazanan sen olurdun…
Şimdi,bu aşktın da katıl zanlısısın…
Sen kazandın…
Sen her gün yaşadın.. Ben her gün sende biraz daha öldüm..
Gözlerinde yatıyor buz kesmiş bir aşk’ın cesedi….
Ne güllere baka biliyorum artık..
Ne de sevdalılara..
Bir sevdalı gördüğümde, yüreğimin aşk parçasını bırakıyorum sen kokan
Böyle değildi sevdalar….Aşklar böyle değildi…
Oysa..biz çocuk iken ,ölümün adına aşk demişler ‘’korkmayalım’’ diye...
Yürekte hal kalmadı….
Dudaklarım kanadı ismini haykırmaktan
Anlık bir ölüm değildi senden kalan…
Her gün bir parçamızı defnederken
Diğerine kefen beğeniyorum sevgiden....Beni soracaksan eğer….
Ölü düşler sokağında,kimsesizler mezarında olacağım.
Yersiz…….Yurtsuz…….
‘’Silik bir aşk’ın mezar taşıyım şimdi’’

Serdar ÖZYANIZ 19/Ocak/2012