0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
852
Okunma
gözlerim nemlenince
bir ıstırap kuşatır beni
en güzel cümlerin sanadır bütün şiirleri
uyanınca kan ter içinde kabusumun devamıdır
yatağımın boş tarafı senin yokluğun
gölgelenir o an yüzüm
ekşir eski bir hüzün
ürkütür beni odamın ışığı
seni bana hatırlatır ayışığı
sözcükler yitirir kendini
intihar eder dilimde son kelime
yanık bir ney sesimi bilmem
bilmem kaçıncı senfonidir
doğanın nağmelerinden
beni bana seni bana getiren
yoksa bir bedevinin sahrada gördüğü serap mısın?
