bir şair damlıyor geceye
_Yıldızlar! Ey yıldızlar! Birleşin, güneş olun!
Antep otogarında hasretlik ilk adımında
Bir kadının yüzüydü gök yüzüne yansıyan
Gözleri acı kahve
Kiprikleri ıslak gri
Hiç böyle yanlız, tedirgin, hissetmemiştim kendimi
Hasretlik gün ışığı özlemiyle
Şimdi baba diyen her yavru
Bağrımı delen kurşun yarası gibi sızlıyor
Fedakar her annenin
Gözleri acı kahve
Kiprikleri ıslak gri
Saat yirmiüçon, gece diken gibi batıyor
Dışarda hasret kokulu rüzgarlar
Bağrı yanık hoyrat gibi, savuruyor yanlızlığın uçurumuna
Bir şair damlarsa böyle bir geceye
Gece ıslak, gece gri, gece şiir olur
Acı kahvenin hatırına
Güneş kara bulutları delerken
Tanıdık bir kadının yüzüydü yüzü,
Gözleri acı kahve
Kiprikleri ıslak gri
Hiç böyle ağlamamıştım asfaltı ıslatarak
Güneşi kucaklamak isterken
Tadına geç varılan hayatın kahrından cıldırarak
Seni görmek her an, her saniye
Acının kara bağrından koparak...
Bana yakın olmalısın, aramızda su sızmamalı
Pek öyle uykulara dalmışlığın yoktu. Sen uyuyordun...
Bense gitmeliydim, eti tırnaktan ayrırarak
Bir anımsayabilsen bilebilsen
Gözleri acı kahvem
Kiprikleri ıslak grim



Şimdi gittiğim gibi dönüyorum;
Biraz hüzün biraz sevinç
Artık ardımda sallanan bir el var
Vücudu olmayan, olsun ya! buda olmayabilirdi.
Hiç tanımadığım kentlerden geçiyorum
Yol boyu ışıklar üzerime geliyor...
Ve mutlluklara bir perde aralanırken
Bir yanda da yitirdiklerim
Sevinç ve hüzün derken
Sabah oluyor...
Gökyüzü mavisine kavuşuyor
Dağlar yeşiline
Bir kadın hasret dolu gözlerle bekliyor otogarda
Gözleri acı kahve
Kiprikleri ıslak gri.

Kazım Demir