Uçur beni
Yemyeşil bir inzivaya
Sırtımızda
Bir düş boyu yetecek çiy taneleri
O yapraklarımızın
Tertemiz mucizelerine adak



Beni dik
Kendine
Suyunla
Dudağından akan toprakla



Beni soy
Yağmurundan utanmayan
Çıplak kalmış bir bulut gibi



Beni uyut
Hüznümün yedi kulaç derininde
Gözlerime bembeyaz ninniler okurken



Bana gümüşten bir huzur ör
Kıyamete kadar bir yol gibi
Yorgunluğumu emsin sevinçlerim



Dilime senli bir zaman koy
Her tavan arama saklandığımda
Oynayıp öpebileceğim narince



Cam seni keserse
Bende kırılır



Susmuşluğun seni yaralarsa
Bende çukurlaşır



Bana bir anlam ver
Saçları yanakları sana benzeyen
Dilim üşüdüğünde
Boşluğumu ısıtacak



Yıldızlardan daha büyük ağzım yok ki
Daha parlak çığlık atabileyim

Bana bir cümle ver
Her açlığımızda
Ortasından ikiye bölüp
Anılarımıza pay edebileceğimiz…



Ne olur
Bana bir rüyanı ver
Ve kilidini içimde unut



Ve Söz
Hiçbir kabusa bahsetmeyeceğim
Sırf sen üşüyorsun diye
Bu şiiri yakmak zorunda kaldığımı



Kadife bir yıldızın gölgesinde
mırıl mırıl düşlenirken...



Oktay Coşar