Endişe edilecek bir durum yok
Ufak bir sancı ısırığı sadece
Suç bende
Hiç gezinmemeliydim masal taklidi yapan aynalarda
Ben sanmıştım ki
Benim suretlerim ve onların suretleri
Belki vazgeçerler puslu davalarından
Oysa uyarmıştı beni tarihim
Bir labirentin iki kapısı vardır yalnızca
Sadece doğuma ve ölüme çıkan
Söylemişlerdi
Çıkabildiğin kadar
Ve çıkamadığın kadar bulursun benliğini


Kaç zamandır görmediğim bir rüyamı ziyarete gittim
Epey yaşlanmış gördüm
Ne sevindi ne sevindi
Geleceğimi bildiğinden olsa gerek
Elmalı bir yalnızlık yapmış bana
Hayal meyal yedik
Eski günlerimizdeki gibi
Ruhumuzda birikmiş mutsuzluklarımızı içerken



Sanki bir sözcük daha atsam düşlerime
Taşacak
Taşacak da sanki
Üstüm başım tenim yanlış olacak gibi
Bazen böyle korkutuyor bu kent beni işte
Sanki sus-payı veriyor susmam için
Bildiklerimi anlatırsam sanki tecrit edilecek tüm kahkahalar
Sanki kundaklarından hiç çıkamayacak el bebek kırmızı güller



Asla veresiye istemedim beklentilerimi
Ama bir gün hiç kalmadığını gördüm tenimde okşanmaların
O gün büyük bir soygun yapmaya karar verdim zengin bir düşte
Dolunay onca gecenin hatırına omzumdayken
Çok zordu
Önce kıyısı kanayan bir ırmak ağladı uykularımda
Göğsümden aka aka
sonra uykumu bir öykünün içinde damarı kesik gördüm
ama yine de
buldum o düş boşluğumda asılı yarın ağacımı
unutulmuş ne kadar dünüm varsa topladım
acılarıma çaktırmadan
ne kadar güzel kokan anım varsa aşırdım
öpeceğim o gölgelere tereddütsüz bağışlayabileceğim
bol renkli olasılıklar koparabileceğim


yine bir gece
umutsuzluklarımı yastığıma dayadığımda
kızgın cümlelerin üstünde
sakince yürümek
harçlıklarımızla aldığımız şekerli sevinçleri
başka bir mutsuzluk almasın diye
uykularımızın en dibine saklamak
onca dul kalmış entrikanın içinde
ve iniyor kirpiklerim aşağıya
son duyduğum radyodaki o ses :
“geçmişten gelen ılık düşlerle birlikte
Derinlerimize bolca sır bekleniyor”
Gülümsüyor bana dekolte sancılı sevdalım
Gözlerinden saydam bir cümle akıyor yanağıma :
“biraz yana kay, bana da yer aç uykunda…”

Haklısınız
İsyankar kalp kapakçığım
yeni açık unutmuş kendini...



Oktay Coşar