hep biraz yorgunuz
tufanla kanatlanır malihülyalar
umutlar savrulur toz bulutunda
kem bakışlarla dağılmış bir hilâl akseder
sırtımızda taşınır yalnızlığımız

’seni seviyorum her baharla yaşamak ar veriyor’
ey dudakları bal tutan
azıksız yaşayan huri




düşümüzü üzerine kusan takma kirpikli
orada azılı bir çiçek unutulmuş yıkanır
dışında bir başkası yaşlanır bölünerek
ey giyotinsi açlık kesiksiz ayaklanış

’seni hayvan gibi seviyorum göçük altında kaldım’
ey gececil aşk
su kadar ıssız




doğuşa müjde sunar yumağı kırgın düşler
dirilir şehrine el ayak çekilince
hiçliğin üleşti kan kustu kalbime
acılarla yoğurdum zihnimde seni
sanki aşk için zülfüne umut sundum
parça parça olmuşuz yankır acılar

’seni benmişim gibi seviyorum’
ey fani yâr
buhar gibi ses-siz
sevgi bizim işimiz




utandırır bu aşk bu yüzden burukluğum
ve hasreti yaşadım hep ruhuma gömerek
eridi dünlerim çilem tasam bitmedi
aşk’mı tattığım zehirmi içtiğim
zamansız kirpiğimden düştü mor hayat

‘’seni seviyorum ışık sönünceye dek!
ey ay ışığım
alevine bekleşir
fırtınadır yangınım