Duydumki dermansız dertler başındaymış
Sarıp sarmalamış karanlıklar dört bir yanını
Gözünde yaşlar kurumaz
Kalp atışları göğsünü parçalar olmuş
Sızım sızım sızlar olmuş bedenin
Ruhun başı boş bir gezgin hiçliklerde
Dudak kıvrımlarını mesken tutmuş hüzünler

Ömrün tek mevsimlik olmuş
Hep hasatlarda unutmuş baharları
Sevgi bağlarını ayazlar sarmış
Dayandığın dağlar ah o dağlar
Vefasızlık depremlerinde yok olmuş
Gönül evinin çatısı çökmüş
Ayrılık yağmurları ıslatır olmuş

Uykuya küsmüş gözlerin
Ne ay nede yıldız parlar olmuş
Güneş ise hiç doğmayacakmış
Parçalanmış göğüs kafesinden
Geçmişin irinleri akıyor olmuş
Dilinde bir tövbe ile dolaşıyormuşsun
Yaktığın canlardan af dilenir olmuş

Ama
Sadece beddualar almışsın
İşte yaptıklarının cezası bu
Kaç yüreği kandırıp aldattın
Kaç canı acımasızca yaktın
Kaç sevda bağını hunharca talan ettin
Oysa şimdi
Ettiğini buluyorsun

Perişan
Bitkin
Bezgin
Ümitsiz
Hayatın dikenli yollarında sürün

Sende tattın ya sonunda aşkı
Ama fazla tutamadın
Kayıp gitti avuçlarından
Seni bırakıp gurbetin karanlıklarına
Hadi vur başını mermer sütunlara
Belki gelir aklın başına
Boşuna koşma nafile
Son tren çoktan kaçtı ...