Acının bir dili yoktur
Sızısı vardır en ıslağında gözlerin
Ve ortasında yüreğin.
İşte sana kelimelerimi paket yaptım
Cümlelerimi süsledim gönderiyorum
İkraaaa!

Yâr candan, yara kandan oluşmalıydı
Her yandan ama her yardan
Düşmemeliydi İnsan
Umut tutmalıydı zamanın elinden.

Gölgeleler üşüşürken sokak köşelerine
Sinerdim kediler gibi duvar diplerine.
Bir kap yemek ve biraz suuu!
Karnım aç, boğazım kurudu
Ey aşk!
Hiç insafın yok mu?

Sadece kendi hikayemi yazıp
Kendi şarkımı mırıldanmak istemiştim.
Görüyorum ki, buna bile hakkım yok.
Olsun varsın...
Tarih bizi yazmasa da olur, temiz sayfalarına
Yakıldığımız yürekler de acımız var ya
O bize yeter.

Ben; bana ait olmayan kelimeler ile
Emanet cümleler kurup
Kalp kırığı hayyaller büyütmedim asla.

Her şeyini, birilerine vakvetmiş olan ömrüm
Bir Aşk kazası sonucu malülen emekliye ayrılmıştır.

Duyurulur!



dil-ruba

27 Aralık 2011 Salı 07:56