Yüreğimde zemherinin ayazı
Gözlerime yapışan, bir ölüm fermanı...

Çıkınımda duran onlarca tutulmayan sözler eşliğinde
Kalbim düzünsel atışlarını terk etmekte

Bir oyunbazlığın orta yerinde bana bahşedilen
Lanetin içinden çıkan büyüydün
Ya da büyüden çıkan lanet

Ama..
sen sevgili.. evet sen..
Düşsel yalnızlığımda..
Ve en ihtiyaç duyduğum o anda
Ve elimi uzatmış beklerken
Ve karanlıklar sarmışken sevdamı…
Benim için parlayan
Benim için karanlık semada yanan
Kutup yıldızım olamadın sen

Ütopyamda benim cennetimdin
Ama sen.. tirribulusum olmayı seçtin
Sandın ki zehirliyorsun beni
Sandın ki gidersen bitecek her şey
Sanmaların bitmeden
Benim yerime de verdin hükmü
Ve hiç düşünmeden
İnfaz ettin aşkın büyüsünü
Büyünün içindeki aşkı…

Bir lanetti yaşananlar
Hiç yaşanmamıştı belki de
Lanetli hayatlar yaşadık yıllarca
Ya da asırlarca
Yaşanmamış olmasını ümit ettim
Ümit ettikçe bekledim
Bekledikçe daha çok sevdim
Sevmemeyi diledim
Diledikçe öldüm
Öldükçe lanet ettim
Ve sevgili…
Ben lanetimi kendim seçtim..

Sanma ki lanet sensin
Sanma ki içimizdeki aşk lanet
Yaptığım seçimlerle evrimleşen
En büyük lanetim ben

Binlerce yıl öncesinden sana gelen,
En büyük dileğindim…
Dilediğindim..
Belki bir doğum gününde
Belki de bir yıldız kayarken..
Sen diledin
Ve ben oldum..

Bir varmış bir yokmuşla başladı ya..
Aslında hiç var olmayan masal (ımız)
Bir lanet gibi içine çöken kara büyüydüm
Düşsel bir yanılgıydım
Belki de hiç olmadım senin için
Belki de bir hayaldim
Ve Sen..
Uyandın bu hayalden
Ve Ben..
Bittim o anda senin yüreğinde..

“Biz bir varmışız... Bir de yok... aslında hiç olmamışız…evvel zamanlar kadar uzak olmayan bir zamanda”

Sema ŞENER