Yine gece.. Yine dolunay ..Cinnet akşamlarından kalma yok oluşuma, bir parça ay ışığı senfonisi bestelemekte yüreğim..

Bedenime konuşlanan yitik ruh sarkaçları
Ay ışığında söylüyor kendi şarkılarını
Yürek ezen bir sessizlikte
Melodisi, ezgisi, sahipsiz bir sahipsizlikte...
Hüzünbazlık yapışmış kelimelere..

Sanrılara eyvallah çekeli,
Korku soluyorum geceleri..
İntiharlar eşiğinde bekliyor düşlerim..
Azat edilmeyi bekliyorlar çaresizce..

Sevisiz onlarca ruhtan yükselen sessiz serenatlar
Damarlarıma işliyor kanımı kuruturcasına
Dilim acıyor söyleyemediklerimden
Kaçmalarıma kaçtım yeniden kaçarak kaçtıklarımdan

Söylenecek söz..gidilecek yer tükendi..
Bahçemde kalmadı güllerin kokusu
Şairce bir edayla toplandı ya hüzünbaz kelimeler
Kalmadı hiçbir şeyin acısı... ölümün bile..

Bir parça ay ışığına bulandı zihinler
Eller umutsuzca uzanırken karanlığa
Konuşlandı semaya sevdadan arta kalan kırıntılar
Arsızca koparılan aşıkların yürekleri
Bir parça.. bir parça daha..
Gün ayrılıkların günü..
Gün vuslatsız aşkların, imkansızlıkların günü..

Yine gece..yine dolunay..
Ay ışığıyla örtüştü düşünceler...

Söz geçmez yüreğime bakışlarındaki acıdan.. kanayan ama kaybolmayan sevdanın adı, görünmez bir iple darağacında asılı kaldı..

Sema ŞENER