parangalara vurulmuştu aşklar
martıların çığlıkları çınlarken
günün ilk ışıklarına karıştı tüm şarkılar
şimdilik deniz suskun, vakar
ortasında bir yerde göz kırpıyor bir çakar


ufka dalmış gözümün feri
gönlüne yaptığım bu son seferi
boş vermişim, kıskansa da deniz feneri
yazmadan denize bırakırken bu boş defteri
artık dönmem belki de geri
vururken dalgalar düşlerimden içeri
kurumadı içimdeki hasretin teri


Önce ayaklarım, sonra çiğelerim ıslanıyor
yutarken deniz, dalgalanıyorum
özlemlerinde boğuluyorum
rüzgar durulurken okşuyor hasretleri

prangalara vurulmuş aşklar bırakırken
almıyorum artık son nefesi
kırdığım bu gönül kafesi
kuşu yok artık,
olmadı senden bir beklentisi
yorulmuş, suskun...
çıkmayacak artık bu gönül sesi
bu dünyada bugün yok
buluşmak belki ertesi

belki bir daha görmem güneşi
artık
prangalara vurulmuş aşklar da buluşmakta yok...
karışırken denize
güçün yeterse sen de gel.......