Gittiğini söyleyemiyorum kimseye,
ama ne yapayım soruyorlar işte..

Keşke sormasalar,
keşke hiçkimse sormasa.
ama soruyorlar ya kanata kanata..
bu yüzden susuyorum işte,
yaralarımı sarmak için belki de,
kimbilir..
birde sessizliğin dilinden anlasalar
o gitti diyor aslında sustuğum vakit esen rüzgarlar
saçlarımı dalgalandıran
gözlerime yağmuru aşılayan
iğneler batıyor toz toprak arasından
gözüme kaçtı bahanesine sarılıp
ağlıyorum.
gittiğini söyleyemiyorum kimseye..

Gözyaşlarım intihar ediyor yüzümdeki uçurumlardan,
dudaklarıma damlayan
haykıran, acıtan, kanatan
çenemdeki çukura gömülüyor o an.
gamzelerimin taşıdığı tabutsu yaşları,
gidenin arkasından dökülen su olarak değil de,
mezar sulamak niyetine olduğunu bilsinler istiyorum..
içimde yanan duygularla
batıl inanca saklanıp azabım hafifler sanıyorum
gidişin hafifler belki kalışımda..
Ama soruyorlar, söyleyemiyorum
bir süre susup
gözüme kaçan rüzgarları,
taze uydurulan yalanları bekliyorum.

Görüyorsun,
ağzımdan bile çıkma, gitme istiyorum ama
içimden gitti,
sözcükleriyle seni kalp göre göre intihar ettiğimde,
dudaklarım titreye titreye,
gözyaşlarımı yutmaktan yorulduğum hâlde,
yüreğimi dudağıma kadar getirip
gittiğini söylemiyorum kimseye..

Ahmet Kastancı.