Sana benden bir çok şey bırakarak gidiyorum.
Olması gerektiği için degil;
Olmayışıma gereksinim duydugun için terk ediyorum.
Senden öncesi yok;
Sonrası ise gitmekti var olan nefesinden usulca....

Biz aslında seninle aşka yasaklı bir şiirdik,
Sözleri kuytu köşelerde avutulan.
Dokunamadan gözlerinin serin koylarına
Ve esemeden gamzelerinin bahar kokulu yamaçlarında.
Sürüklenip gittim acımasız girdaplarda...

Bakma yüzüme; sebep oldugun olmayışın var.
Avuçlarıma kadar keder doluyum.
Senin olmadıgın meçhule uzanıyorum.
Sana bir yıgın kendim bırakarak;
Ve seni yoklugumla başbaşa unutarak gidiyorum.

Neyi sebebsiz yaşadım bilmiyorum.
Kırık, dökük senden uzaklarda defalarca ölüyorum.
Olsun be; Hiç önemi yok.
Ben aşkı sende sevdim ya;
O bana umut veriyor...

Belki hazırlıksız yakalandım.
Belkide kör kütük aşka battım.
Aslında seni hiç bitmeyecek bir rüya sandım.
Artık sorma yüreğimin neler azat ettiğini,
Düşünme benim ne halde gezdiğimi.
Ben Sevmek için yeniden doguyorum..

Susmak gibiydi belki de aşk.
Kendimle anlaşamadıgım bir ben varken,
Seninle gülüşlerim nasıl anlamlı kalabilirdi.
Söyle; söyle seni nasıl anlayabilirdi...

Ben zaten yeterince doluyum.
Korkunç ruhlar dolaşıyor içimde.
Her saat başı kendime pusular kuruyorum.
Sensiz yakalasam beni, bütün hırsımı kusacagım.
Kısacası en acımasız olduğum zamanları yaşıyorum...

Bayar Özer