Kalabalık koca şehirlerde yapayalnızım.
Oysa böyle hazin bir öyküyü ben yazmadım.
Hep yazdılar, yazdırdılar, hayallerime kurşun sıktılar.
Çok sevdim.
Kırdılar.
Sonra gülüşlerimi çaldılar.

Sol göğsümün hemen altında ince bir sızım var.
Bakmayın öyle yüzüme biraz da ağla/yasım var.
Unutulmaya küf tutmuş en hüzzam şarkılar batıyor avuçlarıma.
Açsam ellerimi yağmura, yağmur tuz yağıyor.
Un ufak oluyor düşlerim.
Zaman beni çalıyor.
Şimdi Ayrılık vakti.

Kaç kez tükenir insan.
Kaç kez ölüp ölüp dirilir.
Dokunsam yalanlara gözlerim kamaşıyor.
Tutmuyorlar yüreğimden, zul oluyorum kendime.
Bu yüzdendir ki;
Biraz ahım var, birazda ağla/yasım.
Zaten nicedir gülmüyor yüzüm.

Gitmeler hep gelmeye gönülsüz mü kalır.?
Giden, gitmeyi göze almışsa, neden gözlerim hala arar.
Kalabalıklar.
Duyan var mı beni.
Acı atsam yere düşer mi?
Acıma su katsam sizi de sarhoş eder mi?
Çok sevdim.
Kırdılar.
Sonra gülüşlerimi çaldılar.

Bana insandan yapılma mutluluk sunacak olan var mı?
Hani diyorum üzerine şöyle biraz da umut ekseler.
Hiç durmam bozarım hüzün orucumu.
Gün/ahı boynuma.
Gün/ahı koynuma.
Gün/ahı yarım kalmış tüm aşklara...

Bayar Özer