Giderken kapıyı ört
ayrılık rüzgarıyla çarpar
bilirsin korkağım, korkarım..
yalnızlıktan korktuğum gibi
ama yalnızım..
ne desem bilmiyorum ki
isteksizce intihar ediyor yazdığım satırlar
gözlerimden yaşlar damlıyor yüreğime
damladıkça da göl olur mu
yüreğim boğulur mu
göğsümde bilmiyorum
ama gel desem gelmeyeceksin biliyorum
ama unutuyorum çoğu zaman
çocukluğumda oruçlu olduğumu unutur gibi
günahkara yakın bir dille söylüyorum
ve kana kana içiyorum özlem cümlelerimi
gel..

Giderken kapıyı ört
yoksa içeriye soğuk girer
bilirsin üşürüm
başta ellerim üşür
ama sen tutmazsın, tutuşmayız, ısınmam..
kışlıklarımı çıkardım da hatıralarımın arasından
ağlaya ağlaya..
Sen de üşüye üşüye
ayazın ortasında yürüyorsun
gece yas tutmuş içimdeki ölümüne..
yıldızlar ön safta
ay imam olmuş
görüyorsun gece simsiyah bir anlamsızlık giymiş üzerine
anlamsızca bakıyorum ben de
anlamsızca gözlerin derken yarı da kesiyorum dudaklarımı
yıldızlar diyorum..
dilekten çok elini tutmak istiyorum ama
unutuyorum verdiğim sözleri
çünkü unutacağım yeminlerimi
dudaklarımı asıyorum dişlerime
ve kanata kanata söylüyorum yine
gel..

Giderken kapıyı ört
tak sesinden sonra
bir an için dur
ne bileyim bir eşyanı unut
tokan, çantan, saç telin bile olabilir mesela
zile yeniden bas sonra
bilirsin, açar açmaz sarılırım
özlerim çünkü seni
ya da istersen zile de basma
ama n’olur eşyalarını unut ben de
benden başka senden bir şeyler kalması için ben de
ama onları asla alma..
seni hatırlatan
parfüm şişeleri mesela
kokun
insanlara gribim
burnum senden başkasının kokusunu almıyor
aldırmıyor senden başkasına
giderken kapıyı ört bari, bari kokun kalsın odamda..

Ahmet Kastancı.