7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2289
Okunma

Bir garip yazandım
Aşka inanıp aşkın resmini çizendim satırlarımla.
Kimi zaman yeşildi, kimi zaman mavi idi aşk gönlümce
Bir tek kadını sevmiş bir tek kadın bilmiştim ben ömrümce.
Dünyam kararırdı o hüzünlenince, güneş doğardı gülüverince
Ve saat durdu günün birinde, bilmem kaç yerimden vurdu hayat kaç.!!!
Bir tek kadın sevmiştim tek onu sevmiştim ben ömrümce, başka bilmezdim hiç…
Kaç asırdı karanlıklarda kalışım hatırlamıyorum; beynimin öksesinden silmiştim mevsimleri
İlkbahar, yaz, sonbahar diye bir şeyler vardı; ben hep üşüyordum sanırım ondandır;
Dört asırdır ben hep kışı hatırlıyorum…
Derken;
Sen çıktın karşıma
Ilgıt/ılgıt erimişti buzullar.
Sanki antik çağdan kalma mumyalanmış ruhuma
Bir kor alev düşmüştü yok olmuştu beynime çakılan yıllar.
Neydi nasıl oldu bilmiyorum… Bir gece; aşk bu ya adressiz, kimlik düştün soluma
Yaktık, yıktık tüm tabuları; ömrün sonbaharı uğruna kararttık güneşi ay kıskandı bizi
Sevdik;
Ölümüne sevdik biz birbirimizi, ardımıza bakmadan meydan okuduk vefasız yıllara…
Kendi kabuğumuzda düşümüzü yaşamak istemiştik, çok şey değildi hayattan beklentilerimiz
Bilmezdim hayatımda vıdı/vıdıları, dırdırları; fütursuzca kafa tutuşları özgürlük seremonilerini
Benim özgürlüğüm aşkın özgürlüğünde geçmişti, aşkı sınırsız yaşayanlardandım ben hep
Koca bir çınardım evimde, bir Anadolu hanımefendisi ile sevgi, saygı idi yaşam benim için
Devlerin aşkı büyük olur üç gün sürer derlerdi de inanmazdım
Üç ay da yedik bitirdik ölümsüz dediğimiz sevgimizi
Seninle biz;
Şimdi kırıntıları ile buzul çağına döndü mevsimler
Ne mavi kaldı ne gök yüzü, ne deniz.!
ASİ ve MAVİ HOYRATÇA AŞKI ÖLDÜRDÜLER…!!!
İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”
5.0
100% (3)