Kadınım!



(Göğsümde büyüyor dolunay)



kelimeleri unut aşkla sına içini
dişlerini batır dudaklarına
bir kaç mısrada damar gibi boşalt
çünkü şiirler herşeyi örten giz
hakikati haykırırken ruhun
susacak tevekkül öğütler
duymayacaksın





Kadınım!

(Hüzün yumağı umut kapısında aşka banar ezgileri)





cevapsız bıraktığın dirhemli sorular
dilimin susan ihtilâline kaç damla su
geçiyorum şimdi intihâra ana sütünden
şafağa kadar öpeceğim kerahet vaktinde
kan çiçeğini yapraklarından
yeniden var olmanın arefesinde
sonsuzluğa yürüyorum
görmüyorsun




Kadınım!

(Çırılçıplak musalla taşına uzattılar beni)




melekler aşkla sınayacaktır
mehdî kızıl bir çiçekle görünürken
mavi kuşların yüreğinde bengisu
tütüyorum göklere
bir nidâ beni çağırıyor
bir figan koparsam kahırla
içim perişan derbeder
bilmiyorsun




Kadınım!

(Îlahi cennete yürüyen medeniyet arsızıyım)





parlayan yıldızlara astım hüznü
hep gergef kelimeler çalıyorum
toprağı haberdar ediyor ateşim
bulut duâya akıyor serpe serpe
gökyüzü eksiliyor bir asırlık
kor sinende lâleler açıyor
gelmiyorsun.