Adı Mahinûr ( 1 )

Adı Mahinûr idi zeytin gözlü güzelin,
Öyle bir güzeldi ki mührü gibi ezelin

EfsÛni gözlerinin bakışları yaralı
Güneş esrik gezerdi ona gönül vuralı

Kara kaşlar yüzünde resim gibi asılı
Yürekleri kül eden bakışları basılı

Gümrah saçlar havada ahenkle raks ederdi
Bulutlar hasedinden yağmur olur giderdi

Edâ’sı Mahinûr’du nazları Mahinûr’du
İlahi gönüllerde o ne aşılmaz sur’du

Yüzünde gamzeleri tıpkı bir bahar gibi
Kıvrımlarında insan yakan gizli hâr gibi

Musiki gibi sesi kadifenin gözyaşı
Sultanlara mahsustu asil dik mağrur başı

Bir mahalle aşıktı mâh çatlatan yüzüne
Nice canlar yanardı sitem düşse sözüne

İki katlı evinde atlas perde asardı
Mahinûr nine’siyle ne de mutlu yaşardı

Ninesi tam osmanlı kartal bakışlı asil
Mahinûr ninesine yakışır örnek nesil

Nisan yağmurlarıyla mahalleye akmıştı
Saçlarının yanına beyaz güller takmıştı

Bir şenlik bir kıyamet mahallede curcuna
Onun geldiği o gün o gün dindi fırtına

Nerde bir hasta duysa yardımına koşardı
Ya da bir yoksul görse merhamette coşardı

Çok sürmedi bir an da sevdirdi kendisini
Yüreği gül-feşân dı saçardı handesini

Efsûnlu bir daire bulunduğu her nokta
Gölgesi bile vakur varlığında ve yokta

Sabah saat dokuz da balkonuna çıkardı
Kapıyı açar açmaz bir nur gibi akardı--


Adı Mahinûr ( 2 )

Bahçenin duvarları sarmaşıkla bezenmiş
İçinde manolyalar boydan boya uzanmış

Yüzyıllık ahşap konak kalmış paşa dededen
Kimbilir ne acılar, gözyaşları va’deden

Evin dört bir yanında saçakları oyulmuş
Öksüz göçmen kuşlara âşiyânlar koyulmuş

Kaldırımlar yürürken adımını sayardı
Onu gören yıldızlar hasedinden kayardı

Mehtap onunla doğar ve onunla batardı
Gecenin kalbi bile ismi ile atardı

Hicâp gülü gibiydi gözleri daim yerde
Onun hicrânı bile sadre şifâydı derde

Balkon da saksısında fesleğenler açardı
Onu gören kumrular daha mutlu uçardı

Sümbülü çatlatırdı misk Amber râyihası
Kaç yetim-i sevdanın kaç asırlık duâsı

Derde aşık olmaktı onu sevmenin adı
Ara yok Kâinatta asla bulunmaz tadı

Her gece Âsûmân da hayâllerde misafir
Elini dokunduğu taşlar zebercet safir

Firdevsi bir rüyaydı aşkına aşık olmak
Yanarken alev alev aşk-ı daimi kalmak

Mahinûr’du Mahinûr aşkta mahi kalpte sur
Mahinûra râm olan kalpte olurdu huzur

Hüzün dolu bakışa taş olsa da dayanmaz
Öyle bir yanardı ki ateş değsede yanmaz

Bir yanı çocuksuydu diğer yanı hüzünde
Baharlar tutuşurdu Mahinûrun yüzünde

Sanki bir melek gibi süzülerek gelmişti
Gelirken nokta nokta bulutları delmişti

Köşe başı beklerdi hayran-ı avanesi
Mâhinûr’un ölümsüz hasretli divanesi

Çıktı çıkacak derken gözler yolda çürürdü
Lakin bakkal çırağı onu hergün görürdü

On yaş daha olsaydı ah bir on yaşı daha
Çırak olduğu için şükrederdi Allaha

Her sabah sepetiyle eve giderdi çırak
Oysa bakan gözlere yıldızlar kadar firâk


Makberî - Ahmet Akkoyun..



daha önce sitede asılı olan Adı Mahinur adlı şiirimin 1. ve 2. bölümünü değerli gönül dostum Arslan Baykara tek mp 3 olarak seslendirdi ve Ayfer Yaba da klip hazırlıyarak you tube ye verdi şiirler okurken karışmasın diyede ikisini tek sayfaya alarak mp 3 le beraber okumanızı istedim zira mp 3 iki bölüm birden saygı ve selamlarımla şiirlerle ve şiir tadında kalınız

you tube deki link aşağıda ama buradan link faklı çıkabilir

www.youtube.com/watch?v=lLokdCxZBoc

eğer bu link farklı çıkarsa bunu buradan alır msn ye kopyalarsanız sayfa açılır