gülmelerim vardı
efsunlu
kaçak
gökyüzünde kayboldular
bulamazsın
sana yazdığım gazeller vardı
asırlık
sır gibi sakladığım
duvarlarda boğuldular
duyamazsın
gözlerimde kan çağıran çığlıklar
gözlerim ki tel örgüler kuşanmış
kanatlarını yaksan ulaşamazsın

en güzel türküleri sana doğru söyledim
yoksul mapus türkülerini
şiir kandillerini senin için tutuşturdum
sana saklıyorum avuçlarımdaki teri
ifade değiştirdi kayıtlar
görsen yasak yüzümü tanıyamazsın

sürüldüğüm şehirdeyim her gece
kayıp çocuklar gibi yoruluyorum
her gece aynı yıldız kayıyor
ve ben
aynı sokakta
aynı namludan
her gece defalarca vuruluyorum
dualarıma sızıyor uzak ellerin
kuşlar iklimime göçüyor
mümkünü yok
seni bilirim
her mevsimde yaşayamazsın

senin için yoğurduğum bu şiir
gözlerinde yürüdüğü gün
bil ki yanmış olacak salonun ışıkları
telaşlanacak kalabalıklar
ellerim ayaklarım soğuyacak
bir nehir yatağını sunacak aşka
sen bu susuzluğa alışamazsın

ağla yar
cehenneme bulaşmadan beni anlayamazsın