Dün gece ;
Kendi düşlerimin sesini dinledim
Yüreğimdeki kapı kirişimdeki ses "SEN" diyordu.
Kulağımda hayal ettiğim ayak seslerin düşlerime basıyordu
Sonra odamdaki duvarlar, senin yüzünü çiziyordu
Bana haram kılınmış duvarlara bakamıyordum
Uzatıp elimi dokunamıyordum
Öylesine durup kendi odam da kendimi sürgüne yolluyordum.
Sonra oturup Cemal Safi ’yi kendi sesinden dinliyordum
Ama kıskanmıyordum
Çünkü ben seni daha çok seviyordum
Ve yutkunuyordum boğazım da düğümler
Sonra odamda bana son helal kalan kokunu içime çekiyordum.
Mahsumiyet Müzesine dönmüş odamda topluyordum,
Her sarı saç telini kokluyordum.
Her anını paha biçilmez bir parça gibi saklıyordum
Aylardır kokun çıkmasın diye nevresimleri de yıkamıyordum.
Bu hırçın ruhum gene düşlerimi eşeliyor
Bu yüzden dün geceden önceki geceler gibi .
Üşüyorum, açken doyuyor, gözlerim açık uyuyorum,
Duvarların çizdiği yüzünü, harama kaçarak, izliyorum
Cemal Safi’ yi kendi sesini dinlerken, aslında ben hep seni düşünüyorum.
Dün gece; ben, diğer tüm geceler gibi odamda, sürgünde, hep seni düşlüyorum
İşte dün gece de diğerler geceler gibi, sadece adı DÜN GECE....