0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
737
Okunma
kardan adamlar bile
üşüyordu soğuktan
o akşam
ellerim buz tutmuş
gözlerimde yalnızlık
beliriyordu apansız
akşam güneşi
camların buğulanmış
yansımasında
ve geride mum gibi
eriyen mutluluk
hasret bir o camdan
bir o cama
geceyi mekik gibi
dokuyordu
aklıma birden
sen geliyordun
gece bir sen
bir de yalnızlık oluyordu
küf tutmuş odamın duvarlarında
5.0
100% (1)