Bakın İstanbul ağlıyor yine
Tüm şehirler yasta bu gece
İnsanlar bilmiyor hiç bir şey
Beyoğlu bile yasta nedense
Kaldırımlar sessizce izliyor
İstanbulun ölüm sancılarını
Uzaktan bir ses yükseliyor
Semayı adeta delip geçiyor

Katmer katmer yükseliyor
İnsanların yaşam çığlıkları
Herkez biryerlere koşuyor
Sanki ölümden kaçarcasına
İstanbul her geçen saatte
Ölüyor içten içe sessizce
Caddeler sokaklar suskun
İstanbulu dinliyor herkez

Bir köşe başında çocuklar
Yüreklerinde ki korkuyla
İstanbulu dinliyor herkez
Sokaklar bile kan kokuyor
Deprem içten içe vuruyor
Tarihe yön veren bu şehri
İstanbul ölüyor çaresizce
Milyonlarca canla birlikte

Saatler durmuş vaziyette
Yel kovan o anda duruyor
Zamanın bir gizemlerinde
Sultan ahmet yasta artık
Çiçekçiler çiçek satmıyor
Taksimde eski heycan yok
Melekler bile o saat ağlıyor
İşte o anda İstanbul ölüyor
Depremin ölüm çığlıklarıyla.

Ufuk Güney